kantelpunt en veel te vieren
Bam ! …
Een nieuw begin. Ik voelde het tijdens de tweede dag wandelen afgelopen weekend in de Estrela, het dak van Portugal. Ik met mijn rugzak. Rugzak met slaapzak, tent en skipak en thermosfles warm water. Hij met een zelfde soort bagage….
Wat werd het koud gedurende de nacht toen de Noord-Oosten wind op kwam zetten. De tent stond net een beetje te ver aan de Oost kant vd berg. De berg waar we beschutting bij vonden, op een vlak stukje grond.
En dan de gedachten door je hoofd….misschien gaat het wel stormen, kouder worden dan dit –en ben ik wel goed genoeg voorbereid op pad gegaan ?
In ieder geval de volgende keer neem ik mijn eigen oude slaapzak mee, met donzen veertjes. Ik zwichtte dit keer, voor een ogenschijnlijk dikkere, wie iemand ooit aan mij had gegeven, met een vochtwerende buitenkant (stond op het hoesje). Totaal polyester, geen warmte dus. Niets voor mij dus, dus, dus,…
BAM ! Dat kwam binnen.
Trouw blijven aan jezelf en ogen open. Hierin ben ik weer even “dood” gegaan. Wat is er nog meer mogelijk dan dit, vroeg ik mezelf in de nacht. Het deel van mijn lichaam wat contact had met de grond was steeds warm, ik draaide af en toe -en mijn skibroek hield me warm met de wollen legging eronder, beenwarmers en sokken van wol. Muts van wol, t-shirt van wol en het ski jack tot bovenaan dicht met een heerlijk gebreide wollen sjaal. En geloof me, ik heb ook echt wel lekker geslapen.
Een bijzondere nacht in de serene lucht.
Een nacht op naar een nieuw begin.
Dat was het eerste wat door me heen ging bij het wakker worden met de zon.
Het waren Poortdagen, 11-02-2022 en 12-02-2022. De dagen dat de sluiers dun zijn.
En vandaag is het 16 februari, volle maan in Leeuw.
– ooit een jaar, dat de eerste lammetjes geboren werden in Vierakker, waar ik schapen hield.
En ook de datum waarop mijn moeder voor de eerste keer in haar leven fysieke, heftige, klachten kreeg tengevolge van hartfalen -en opgenomen werd in het streekziekenhuis. Ze kwam thuis van deze opname, op dezelfde ochtend, waarop mijn jongste zoon werd geboren.
De jongste bijna 18. De helft van zijn jonge leven heeft hij “moeten” dealen met een moeder op afstand. Er is steeds contact gebleven. Dat lijntje blijft. Dat moeder-kind lijntje. Dat wist ik toen ik vertrok en tegelijker tijd wist ik niet HOE. Gebroken moederhart. Heel wat tranen zijn gelaten, boze woorden uitgesproken, “geschopt en geslagen”…..en ben blijven vragen, wat is er nog meer mogelijk dan dit ?
Wij kozen elkaar, mijn kind en ik (dit wil hij natuurlijk niet horen !), het is een kosmische wet. Dit wijze kind, zoals alle anderen -wat in de baarmoeder alles al ervaarde, van wat plaats vond in mijn leven en de weg met mij voorbereide…niet wetend.
Het kantelpunt van hulpverlener naar helpster…….
Ik werkte al een kleine 3 jaar niet meer als verpleegkundige obstetrie/gynaecologie in het streekziekenhuis en mijn pedicure praktijk had ik een jaar geleden stop gezet. Mijn lichaam gaf me de signalen….
Terwijl ik mijn vierde kind 7 maanden voedde, zou ik borstontsteking hebben volgens de huisarts. Ik was naar hem toegegaan omdat ik koortsig was (rond 38), rode vlekken op de borsten had en me ziek voelde. Nog nooit had ik borstontsteking gehad en in het ziekenhuis kwam ik dat ook zelden tegen want meestal waren de moeders dan alweer thuis. Ik wist er eigenlijk niks van. Trouw ging ik naar de apotheek en haalde alvast op advies van de huisarts antibiotica in huis. De koorts zou wel gaan stijgen verwachte hij. Ik verwachte anders…..en deed anders:
Thuis gekomen belde ik mijn moeder. Ik vroeg of ze een paar dagen in de week s’middags wilde komen, zodat ik kon slapen. Ik was moe. Had twee schoolgaande kids van 6 en 8 en eentje van bijna 2 die niet meer iedere middag sliep. Ik kwam niet aan slaap/rust toe. Mijn moeder kwam. De antibiotica ging terug naar de apotheek en ik belde klanten voor de pedicure praktijk af. Bij de eerste gebeurde het. Ik zei dat ik ziek was en de afspraak niet door kon gaan….en in één adem erachter aan “u kunt helemaal niet weerkomen, want ik stop ermee !” Degene aan de andere kant was niet verbaasd, wel even stil. Ze begreep het helemaal maar vond het ook erg jammer. Met de volgende klant ging t precies zo..en de rest.
“Ik heb klanten afgebeld en gezegd dat ze niet weer konden komen !”
Dit bedenk je toch niet met je hoofd.
Voetreflex klanten bleven komen. Hier haalde ik veel voldoening uit, het trok me niet leeg. Ik voelde alleen maar meer verlangen naar meer werken met energie.
Ik wist er niets van. Waar had ik dat kunnen leren op school ? Wie geeft er dit vak ? Het vak van energie werker…..
Zo besloot ik een klein halfjaartje later me aan te melden voor de opleiding psycho-energetisch therapeut. Niet wetende dat ik weer zwanger raakte, besloot wel te beginnen. -Stoppen waar ik dat voelde, een jaar nam ik “vrij” van school, om vervolgens weer in te stromen in een andere groep.-
Deze opleiding, daar kwam ik thuis (samen met mijn jongste kind). Dit was, wat ik zolang ik kan herinneren. al deed. Energie voelen, waarnemen.
Dit had dus een naam. Dit was dus “iets”.
Ik deed het zo maar…..
De opleiding gaf mij richting aan mijn verdere ontwikkeling. Ik probeerde te benoemen wat ik deed. Echter de taal, de woorden, die kenden mijn familie ( voornamelijk boeren & economen ) nauwelijks. De oordelen vlogen me om de oren af en toe. Niet te vergeten mijn eigen oordeel.
Het verschil met waar ik mijn basis vond in mijn werkbare leven als verpleegkundige & pedicure, is dat de helpster niets doet. Het werk doet degene zelf. De helpster mag niets doen, niets overnemen, niets, niets, niets …..alleen dan kan het hoogst mogelijke gebeuren voor degene.
Wanneer ik een sessie begeleid, ben ik het kanaal, een instrument in handen van het universum. Dat ben ik gaan snappen, gaan ervaren.
Mogen dienen voor hoger geluk van de wereld -en een ander, dan voor mijn eigen geluk.
“wat ben je toch een hemels kind…, dan is het dus 100 procent dienen”, hoor ik mijn vader onlangs zeggen…
Die momenten ervaar ik meer en meer en het maakt me zo BLIJ.
Het kantelpunt was een kleine 20 jaar geleden. De rode draad van mijn werk -en persoonlijke leven heet zuiveren. Zweethutten, -Sjamanistische rituelen hebben hier een belangrijke betekenis gehad voor mij. Mediteren is wat me dagelijks daarbij helpt net als zingen, dansen en de verbinding met de natuur, de spirituele wezens, die daar wonen. Zo omarm ik mijn pijn, heb ik mezelf lief.
Ik vier het, telkens weer als ik (bijna) sterf, want daarachter zit altijd weer een nieuw begin !
Ik vier, dat ik het in de stof ben gaan leven…..mijn wezenlijke talenten en kwaliteiten, mijn gave. Middels intuïtief, natuurlijk, -religieuze bewustzijn begeleid ik processen. Zoals jullie lezen op mijn website www.aila-lichtdrager.nl bied ik trajecten aan. Uit ervaring weet ik dat heling tijd nodig heeft -en we nooit uitgeheeld zijn.
Ik vier, dat er steeds meer mensen 100 procent bereid zijn, gemotiveerd om de verantwoording over hun eigen leven op te pakken, te dealen met hun angst en pijn, daar door heen bewegen en hulp durven vragen. Samen op weg naar een liefdevolle wereld.
Ik vier, natuurlijk de verjaardag van mijn jongste kind…18 jaar. Hij gaat toeren op zijn verjaardag, hoe gaaf is dat.
Ik hoorde vanochtend, dat ik het online traject van 3 maanden mag aanbieden zo lang als goed voelt, voor 777 euro. Dat zijn 6 deep-dive sessies in energie en daarbij iedere week een contact moment van een half uur of meerdere kleinere contact momentjes middels whatsapp/ messenger. We lopen 3 maanden samen, vanuit het hart, van ziel tot ziel.
Er komen vragen naar me toe of er mogelijkheid is om tijdje hier te verblijven: JA.
Tenten zijn geregeld, waarvoor dank aan mijn lieve dochter, een lieve “zus” uit de Zussen van Zutphen, -en twee prachtige ondernemers die hier in Portugal een paradijs neer hebben gezet waar je echt vakantie kunt genieten.
Nu de andere beweging nog; transport, plek uitzoeken, vlak maken, opzetten etc….
Echter ik bied geen B&B of vakantie adres. Ik begeleid processen. Word jou ziels -angst steeds voelbaarder in je lichaam, uit het zich meer in je werk, of juist in je relatie ?
Heb je de moed deze aan te gaan, zodat jij weer meer je pure zelf gaat leven.
Vanaf half mei is er de mogelijkheid om binnen het traject van 3 maanden, hier in Portugal, 3 nachten te verblijven in een goede katoenen tent, fijne matras, gebruik van composttoilet en buitenkeuken. Mee leven met Ina noem ik maar even. We beginnen de dag met zonsopgang, Agnihotra (blog hierover volgt binnenkort), deelronde -en koud water bad. Vegetarische/veganistisch maaltijd,lunch &ontbijt. De rest van de dag ontvouwt in wat zich aandient in jou proces.
Lees je dit en “plopt” er iemand in je hoofd op, voor wie dit iets zou kunnen zijn, deel het !