Ina Jansen
Aila-Lichtdrager
Vol-doen
Vol-doen

Vol-doen

Voldoen….

” Voldoen aan…Volledig doen…Er vol voor gaan…Toegewijd….Met heel je hart….Heel je ziel en zaligheid…Met al je adem…Uit volle borst…..Hart tot hart….ziel tot ziel…Gaan…Doen…Springen…Zingen….Liefhebben…Troosten…Huilen…Omarmen…

Overgeven aan……

wat is “.

Vergeving….vergeving vragen….Afgelopen weken lopen er van alle processen door elkaar, tegelijkertijd en onderste boven. Ik gebruik de blend Forgive intuïtief, omdat ik voelde dat deze mij ondersteunt. Vergeving, vergeving vragen….dat is wat een maand geleden meerdere keren in meditatie de boventoon voerde..en wat dus de onderstroom werd van mijn proces. Dankbaar voor de stroom die vrij komt in mij door overvloed aan emoties…. En nu wil  “vol-doen” geschreven worden, van alle kanten belicht.

De grens was bereikt ! Niet langer in een huwelijk verbonden, verstrengelt zijn in grootheidswaan, bipolair/narcistisch gedrag…neeeeeeee. Mijn lichaam schreeuwde duidelijk NEE. Het voelde als, wanneer ik hiermee doorging, kwam ik dood onder de struiken terecht. Tegelijkertijd was dit zo niet in lijn met mijn moederhart, ik die als hooggevoelig kind, had ervaren wat het met je doet  wanneer je ouders scheiden. Mijn vader was psychisch ziek en mijn moeder vertrok met de kinderen. Dat had ik ooit besloten in mijn leven dus echt niet te gaan doen. En…..daar was toch het moment. Het moment waarop ik voelde dat wanneer ik doorging in dit huwelijk, in deze stroom van leven, dat het voor niemand die hierin betrokken was, uiteindelijk goed zou zijn. Ik kon er zoveel woorden niet aan geven, ik kon alleen voelen en zien in meditatie dat het goed was de stap te zetten. Mijn gidsen waren er. Ik had de keus. Mijn hart volgen of mijn hoofd. Het was duidelijk dat ik mijn hart wilde volgen, maar t was meer dan dat. Volledige toewijding….. Mijn hart wat zo open stond. Opengebroken door de ontmoeting met een zielenmaatje. Mijn hart wat ik niet meer kon sluiten voor de Liefde. Er waren dagen dat ik vroeg om niet nog meer Liefde, ik dacht dat ik het niet aan zou kunnen. Maar er was geen denken aan…. Ik zag s ochtends bij het wakker worden beelden van mijzelf in vorige levens in Egypte. Toevallig organiseerde een vriendin van mij reizen naar Egypte. Ik nam de stap. Zei JA, toen ze vroeg of ik belangstelling had. Thuis was het niet fijn dus alles beter dan dat.  Ik, die nog nooit twee weken van huis was geweest sinds ik kinderen had en nu op reis ging naar een land buiten Europa. Met vijf vrouwen op reis, een spirituele reis. In de tempel in Dendra ervoer ik wat ik in de ochtenden had gezien, thuis in bed bij het wakker worden. Magisch. Hoe kon dit ? Ik wist natuurlijk al dat het kon, maar het was meer voor anderen geweest, in sessies afgestemd, dan voor mezelf. Het gebeurde letterlijk aan mijn lijf, in mij, met mijn eigen ogen nu;  zag ik het. Ik stond er midden in. De reis ging langs de Nijl omhoog weer terug naar Cairo. Onderweg sliepen we in de woestijn, wat zo thuiskomen was voor mij, waar ik “goede nacht”, gewenst werd door een grijs vosje. De laatste dag bezochten we de piramide van Gizeh. Ik lag in de Tombe. Hoe dat ging is niet voor nu. Ik werd ziek, ontzettend misselijk ging ik het vliegtuig in op weg naar Amsterdam. De situatie tussen ons, als ouders van de kinderen werd niet beter. Dit werd al meteen duidelijk toen ik weer herenigt was met kinderen en ex op Nederlandse bodem. Stap voor stap verliet ik het woonhuis, ruim een jaar woonde ik in de kruidenschuur op hetzelfde erf…..zo konden we ervaren of dit een manier zou kunnen worden van samenleven met ons gezin. Het werd steeds duidelijker in mijn dagelijkse leven wat ik in mijn meditatie al lang had gehoord ; “gaan Ina, gaan, en ver weg….”. Mijn grote angst was de kinderen. Hoe dan ? Ik wilde voldoen aan mijn moederschap.  Ik ging al een weekend in de maand iets voor mezelf doen, geen opleiding meer,  maar iets doen om met mezelf te zijn. Ik twijfelde ook zo aan mezelf, mijn hele leven lang al en had ik niet gewoon een burn-out misschien ?  Zo ging ik in oktober 2012 naar een gezamenlijke vriend in Portugal. Alweer op reis. Het was mijn jongste zoon toen, die zei “mama, als jij blij bent, ben ik ook blij…”. Daar, in het midden van Portugal, werd ik gegrepen door de natuur, de vriendelijke mensen, de community van gelijkgestemden, mijn hart was nog steeds open en er stroomde Liefde. Liefde voor het land maar ook liefde voor een andere man. Mijn hoofd wist; niet doen, niet goed om meteen weer in een relatie te stappen…maar mijn hart bleef stromen. Ik kon het niet stoppen. Ik bleef mediteren, onderzoeken, voelen, bezocht healers, bezocht coaches, deed familie opstellingen en schreef iedere dag wat mijn gidsen mij te vertellen hadden. Vooral door het schrijven wist ik wat ik te doen had…..waar ik aan had te vol-doen. Dat was aan mijzelf, de Liefde voor mijzelf. Ik mocht ontvangen. Ik maakte na de officiële scheiding, alle plussen en minnen opgeschreven en overwogen, – de stap om te gaan wonen in Portugal.  Ik vertrok uit Vierakker met lijfgoederen, reed twee maal met de blauwe volvo van 30 jaar oud van Nederland naar Portugal. Tekens ging ik zien en steeds makkelijker kon ik ze duiden. Er kwam zoveel synchroniciteit in mijn dagelijks leven daardoor wist ik dat ik vol deed………….

Vol deed aan wat mijn ziel zo verlangde. Mezelf opnieuw verbinden met mezelf. Dankbaar dat ik de kracht had gevonden/ gekregen om uit ” de pot met pieren ” te stappen. Geen idee hoe het leven zich zou gaan ontvouwen. Communicatie met de vader van mijn kinderen verliep slecht tot soms niet (veel agressie), we bezochten mediator’s en advocaat. Denk wel dat het een vechtscheiding was te noemen. De verjaardagen van de kinderen nam ik als vastpunt om naar Nederland te reizen en bij hun in de buurt te zijn. De deur voor de kinderen hield ik open en gelukkig maakten ze er gebruik van, ieder op hun eigen wijze, zowel in Nederland als in Portugal. Ik kon wonen op een quinta in de yurt, van mijn moeder gekregen, waar ik gewoon mocht zijn. Dagelijkse meditatie ( vaak middels Agnihotra ), wandelen, gesprekken, ontvangen van healing (meestal online), zingen van mantra’s, 5 ritme dansen hebben mij inzicht gegeven in mijzelf. Gebracht bij het kunnen onderscheiden van mij en de ander, want daar had ik aan te werken.  Het heeft me laten zien hoe makkelijk ik over mijn grens liet gaan, ook al leek het aan de buitenkant dat ik dat wel deed. De energie van de ander was er, voordat ik er erg in had. Energie heeft de snelheid van Licht en dat gaat snel. Vol doen aan de wensen van de ander….hoe gemakkelijk was dat. Mijn hele leven werd aangepakt, ik stapte tenslotte uit…uit het gezin, uit de familie…uit het land. Dus kortom;  voldoen aan mijzelf, zonder schuld en schaamte, dat dus. En dat blijft werken, de oordelen van anderen en vooral die van mijzelf naar mijzelf vlogen me om de oren. Het was een proces. Een proces wat ook doorgaat en steeds weer nieuwe stukken aanraakt in mij en wat steeds dieper gaat. Naar een wereld, waar we leven in Liefde, waar we allen één zijn. Er is geen fout. Alles is goed.  Een half jaar geleden vol deed er de situatie aan mijn verlangen naar een vaste plek, stukje land en atelier-ruimte. Ik maakte de sprong  samen met mijn team.    Vol-Doen aan leven in Liefde en niet weten waar het heen gaat… transformeren….met de kinderen altijd in mijn hart.

Ervaringsverhaal, vanuit Liefde geheeld en hier gedeeld.

Eén reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *