2020 ligt achter ons.
Een jaar, alleen wonen, in een prachtige vallei. Een jaar van Liefde. Liefdesrelaties….loslaten en onderzoeken. Een jaar van bouwen, metselen, timmeren en verven. Een jaar van snoeien, planten en ploegen. . Een jaar van zelfonderzoek, herkauwen, reflectie en mezelf durven laten zien. Ik mag er zijn, en er word voor mij gezorgd dat voel ik aan alle kanten, en de kunst is om daar te blijven, bij dat gevoel. Bij dat vlammetje van binnen, wat altijd brand, wat altijd warm is, wat liefde heet.
En lukt het even niet, dan mag je hulp vragen, kwetsbaar durven zijn, jezelf bloot geven..je pijn omarmen zodat je weer verder kan. Je jouw vlammetje weer kan omarmen, jouw eigen Liefde weer kan voelen..en de Goddelijke Liefde. Dan is er ook weer een oer vertrouwen. Vertrouwen diep van binnen, verbonden met Moeder Aarde, waar wij- jij en ik- altijd op mogen rusten. Moeder Aarde waaraan ik me altijd weer mag opladen. Opladen om door te gaan, te gaan voor mijn missie, mijn droom te leven hier op Aarde in dit leven. Mooi he…de Liefde van de Grote Moeder ervaren, voelen, helemaal van top tot teen. En dan,
Mijn zielsmissie…dat is waar ik voor ga, dat is dat vlammetje in mij…..het vuur ! (de leeuw). Meerdere malen in mijn leven heb ik “grote” sprongen gemaakt, niet wetende waartoe het zou leiden, maar mijn hart vertelde me dat het klopte, dat ik het mocht doen. En ik zeg expres MOCHT, want natuurlijk heb je altijd een vrije wil. Je hoeft iets niet altijd te doen wat je voelt, het kan zijn dat de omstandigheden er nog niet helemaal rijp voor zijn, maar ook dat verteld je hart je. Alles laat je precies genoeg voelen, alles brengt je precies op de juiste plek in de tijd. Net als dat alles jouw precies heeft gebracht waar jij nu bent. Hier en Nu, al lezend. Alles is goed. Niets is voor niets. Gebeurtenissen in ons leven brengen ons precies dat wat we nodig hebben om je eigen ziels-pad te volgen. En op dat pad, beleef je veel…..dat heet LEVEN.
-Durf jij te leven – volg jij het pad van je hart, van je ziel – Leef jij je missie – leef jij je droom –
Vorig jaar winter, het regende veel, heeeeeeeeeeel veel. De hele vallei was net amazone gebied; overal water, dat met een behoorlijke kracht stroomde richting de Alva. De zandweg was onbegaanbaar met een gewone auto, er vormden zich diepe geulen door het water wat van de bergen naar beneden kwam. Het water stond ook onderin mijn huis, samen met een buurvrouw tilde ik alles gelukkig op tijd van de grond naar een hoger plekje. Zandzakken vulde ik en legde het voor de deur. Ik genoot terwijl ik anderen ongerust zag zijn . Zoveel “thuis-gevoel” in het buitenland, Portugal, werd mij gespiegeld. Ik die de boten met hoogwater vanuit mijn keukenraam kon zien gaan over de Ijssel. Daar waar mijn geboortegrond is, mijn vader en moeder geboren zijn, mijn grootouders, overgrootouders….en mijn kinderen. Tranen kan ik voelen van blijdschap en als ik terug herinner aan het water hier, vorig jaar, zoveel herkenning van thuis zijn. Het element water, zo verbonden met gevoel, ontroerd mij altijd weer. Het raakt me diep van binnen en daar hou ik van, aanraken- diep van binnen. Daar waar iets nog zich vastgezet heeft, waar iets nog heel zachtjes vraagt om aandacht…dat wat je met je hoofd niet kan bedenken.
Wat een welkom mocht ik ontvangen van deze mooie woonplek in dit prachtige warme land. Wat veel Liefde kan ik voelen voor mijn ouders, die mij zoveel van dit hebben laten ervaren en mijn voorouders…ik dank ze iedere dag, evenals mijn kinderen en klein kinderen. Daar waar het bloed stroomt…..en, dus ook in mijn eigen hart, door mijn eigen lijf. De Liefde die altijd aanwezig is, soms een beetje klein, dan weer ontzettend groot. De Liefde leven, het grootste goed hier op Aarde. In alle eenvoud, voelen stromen.
………ik leefde helemaal geïsoleerd, alleen. Mijn zonnepanelen dreven in het water: geen elektriciteit, geen internet verbinding, geen telefoon verbinding. Off grid, maar in wezen was ik niet alleen…ik voelde zoveel verbinding.
En ik was begonnen met een online training. Een training die me zou helpen met het neerzetten van mijn bewustwordingspraktijk. “ Je hoeft het niet alleen te doen ”, waren de woorden die mij deden besluiten om de training te gaan volgen. Ik, die hier ALLEEN een huis had gekocht, ALLEEN was gaan wonen. Ik die nu toch ook echt mijn eigen inkomen eens een flinke boost wilde gaan geven. Tenslotte was ik hier gaan wonen omdat ik atelierruimte zocht, ruimte waar ik volop bezig kon zijn met mijn creatieve bezigheden. Ik wist het is EN/ EN. Creatief en Helend werk. De eerste maanden kon ik niet veel doen dus met de training, door de waterschade. In wezen wat ik wel deed, was voelen, was helen, was baden in zelf-Liefde. In verbinding met de natuur. Niet met een vooraf bedacht plan, maar gewoon Zijn. Zijn met wat er is, eenvoud.
Vanaf maart ging ik vol voor de training. Ik schreef wederom mijn levensverhaal, voelde ook wel weerstand omdat ik dit al een paar keer had gedaan.
Schrijven brengt mij altijd zoveel helderheid. Ik heb dagboeken vol geschreven over belevenissen maar ook iedere dag over wat mijn gidsen mij vertellen. Mijn leven, mijn thema’s. En ik kan zeggen, het me veel gebracht, schrijven, maar ook deze training. Het delen van je pijnen/angsten en verlangens/behoeftes en daarop helen en groeien. Het heeft me thuis gebracht in mezelf hier in Portugal, van waaruit ik mijn missie mag leven en mijn visie verder vorm geven. Want mijn missie leef ik al best heel lang, waarschijnlijk net als jij, ik heb er afgelopen jaar alleen woorden aangegeven en ben deze vol gaan ervaren, voelen, steeds weer opnieuw net zolang totdat het klopte. Het gaat er namelijk niet over wat je allemaal hebt geleerd in dit leven. Het gaat erover dat wat je bent.
Mijn wijze moeder riep regematig naar mij; “ zorg jij maar dat je Ina blijft !”. Deze woorden begreep ik nooit zo goed, ik schoot meteen in de HOE vraag….HOE DAN ? Nu weet ik wel wat ze bedoelde, het gaat niet om HOE, het gaat er om wat in je zit, ervaring, energie, dat te herinneren. In mijn geval heeft dat de naam INA en ik ben de vorm.
“ Ik, Ina Jansen, leef in diepe verbinding met de Liefde; mijn eigen Liefde en de Goddelijke Liefde. Ik omarm mijn pijn en ben ten diepste dankbaar voor mijn verbinding met moeder Aarde en al mijn gidsen; Adinda en mijn team van natuurwezens, de Engelen, Jeshua en Maria Magdalena. Via mijn lichaam ontvang ik aanwijzingen van hun en heel ik mijzelf, mijn familie systeem en anderen die bereid zijn daartoe. Ik erken en belichaam mijn lichtkracht en lichtlichaam en kies voor zuiverheid in alle opzichten. Zo laat ik zien dat het tijd is voor een hernieuwde connectie met onszelf, de Aarde en het Universum “.
Je herinneren, wie je ten diepste bent in je wezen, in essentie. Daar gaat leven over. En de wereld vraagt erom, te doen waarvoor je gekomen bent …NU.!