Haar gelnagels gingen er na 1 dag werken in de Aarde er nagel voor nagel af.
De tweede dag lagen ze allemaal op het muurtje en haar eigen nagels omrand zwart door grond.
Ze voelde zich veilig. Ze voelde zich thuis. Ze voelde zich kind. Spelend in de zandbak. Ze creëerde “schone” stukjes aarde, waar ze mooie bloemen in visualiseerde in allerlei kleuren. Een mooie entree van de plek, naar het huis, naar het land.
Ze creëerde
Ze creëerde haar eigen tuin. Waar alles wat ze visualiseerde kon groeien. Zonder dat ze dit in de gaten had.
Ze kwam als workawayer naar Europa, vanuit Zuid Afrika. Ze heeft kracht en een goede intuïtie, voelt precies aan wat ze zelf nodig heeft en ook de ander.
Tijdens een wandeling die ze maakte in haar eentje door de vallei, besefte ze dat ze in Europa was, ze kon zakken in haarzelf, in haar zijn.
Precies op het juiste moment op de juiste plek….
We vonden elkaar via de workaway website.
Pikte haar op van het dichtstbijzijnde busstation, samen met de workawayer van mijn buur. Spannend, rondkijkend zaten ze in de auto. Ik vertelde over de plaats, de omgeving…en bracht zo ieder op zijn/haar plek. Het begin van een nieuw avontuur, zowel voor haar als voor mij. De eerste keer. Ik gaf haar rondleiding op mijn terrein; de buitendouche (momenteel op gas), buitenkeuken en het compost toilet. Ik deel haar mee dat ik mijn land zuiver wil houden, er is geen riool, alle afval water komt op het land. Dat houd in dat ik biologisch afbreekbare schoonmaak/ reinigingsproducten gebruik. Er is keuze uit handgemaakte zeep en shampoo-bars/ klei. De luxe camper is haar slaapplek.
We eten samen en het voelt goed. Met een warme kruik gaat ze haar eerste nacht in onder de heldere sterrenhemel. Zonder straatlantaarn of ook maar enig ander licht in de stille vallei. Midden twintig. Wat een moed.
Ik neem haar de komende week of misschien langer onder mijn vleugels.
Morgenvroeg zien we elkaar bij de Agnihotra met zonsopgang rond 7 uur.
Mediteren is wat ze graag wil leren, -healing & healty food -en alles over relaties.
Ik vraag haar waar ze graag in wil bijdragen. Dat is werken op het land. Ze wil dat leren…. ze weet niet wat onkruid is. Ze kan geen schop in de grond krijgen. Ze wil wel, daar ligt het niet aan, ze heeft het gewoon nog nooit gedaan.
Al doende komen we erachter wat makkelijk gaat en waar ze blij van word. Dat is wieden. Ik geef haar de ruimte hierin -en aanwijzingen wat moet blijven staan en wat weg kan.
Wieden
Er is genoeg te wieden. Genoeg stukjes rondom het huis wat aandacht vraagt. Waar niets aan gedaan is na de branden van 2017. Gewoon omdat andere dingen prioriteit hadden, zoals opbouwen van toilet en schuur en de vloeren in het huis waarin de boktor zijn gangetje had gevonden.
Groente bedden prepareren, compost toilet omzetten, stenen rapen, wilgen knotten en metsel zand opruimen.
Tuin word weer tuin, nieuwe planten gepoot en er kan nog meer nieuws bij. Het maakt me blij. Creëren in de flow van leven, met zoveel Liefde en aandacht…het bestaat gewoon. Gewoon in Zijn.
vrouwen kunnen niet alles…
Dat is gewoon zo. Soms is iets gewoon te zwaar. Soms zijn mannen gewoon handiger, pakken door met iets. Daar waar wij vrouwen kunnen treuzelen, futselen, trutten…
Heerlijk om daar samen met deze generatie, de generatie van mijn oudste kinderen, over te babbelen.
Wat is er nog meer mogelijk dan dit ?
Haar vriend komt een paar dagen, uit de stad, ademhalen op het platteland van Portugal.
We verzetten extra werk, goed afgestemd op elkaar en eten met smaak vegetarische maaltijden bereid op de houtkachel. Dit jaargetijde geeft vooral veel kool op het menu -en aardappelen, salade met chickweat & waterkers wat volop groeit in het stroompje, -en daarop de eerste bloemen; calendula. De rest van de groente nemen we mee van het plaatselijke markje, waar ik zelf ook verkoop: waterkefir, kombucha & wolproducten -en tegenwoordig bied ik oor reflex massage aan naast het wolspinnen.
rondje nummerologie…
En dan is het zondagmiddag. De workawayers bovenop de berg komen gewandeld. We zitten rond de keukentafel met ons vijven en er ontstaat spontaan een rondje numerologie. Heerlijk de interesse, alles willen ze weten….over zichzelf en de relatie tot elkaar.
kaart trekken
De laatste dag. In de ochtend maken we ons werk buiten nog af. Samen eten en een kaart trekken uit het “Bron” kaartendek. Ieder is vrij om een intentie/ een vraag te stellen. Fijn om te delen en zo te ervaren hoe ieder van ons ook deze dagen met zijn eigen proces bezig is geweest en wat het heeft gebracht door hier te zijn, op het land, in de natuur en met je handen uit je mouwen.
Ik breng ze naar de bus, bij thuis komst ligt dit briefje op mijn stoel…
Ina,
Thank you so much for sharing your space and wisdom with me. Together with you, and with your quidance I have reconnected with nature and I am so grateful for that. You are an amazing soul with a beautiful heart and I am so happy I got the chance to meet you. Thank you for doing so much to our earth, mother nature. I will always cherish the things you have taught and shared with me. Lots of love,
Herverbinden met jezelf en de Aarde
….dit is onderdeel van mijn zielsmissie en ik mag hierin zoveel dankbaarheid ontvangen.
“Dankbaar mijn missie te leven.
Dankbaar voor alles wat leven heet.
Alles wat een ziel heeft.
De energie die verbind.
Mens en Natuur,
dieren en de elementen,
Aarde, Water, Lucht en Vuur.
Focus op leven,
op Licht en Liefde.
Het enige wat “echt” is,
in ons.
Wat ons voed,
waaruit we mogen delen,
stralen,
-en ontvangen “.