Het punt dat je net niet meer kunt, net die berg niet op komt, net dat stukje kracht tekort komt om de top te bereiken. Daar waar je zo graag naar toe wil.
Tijdens de eerste c periode kwam dit inzicht. Vliegen werd lastig. Ik die altijd naar mijn kinderen zou kunnen over land. Onmogelijk deze afstand af te leggen met mijn Jeep.
Op onze reis afgelopen zomer kreeg ik zin in fietsen. Begon rond te kijken voor een goede fiets, waarmee je net dat stukje wel kan waardoor je niet opgeeft. Wist precies wat ik niet wilde.
Zo kwam ik terecht bij een echte Lichtdrager.
Aila. De naam van mijn praktijk. Niet zomaar gekozen.
Ik channelde, 15 jaar geleden, mijn eigen sprookje als eindopdracht van de opleiding psycho-energetisch therapeut.
Het meisje heete Aila. Ze maakte een reis, werd aangeraakt door de stralen van de Zon.
Aila betekend lichtdrager.
Na mijn scheiding ging ik hiermee naar de kvk Apeldoorn. t Stamphuus (reflexologie praktijk) was namelijk opgegaan in het bedrijf van mijn ex man, ik had letterlijk een nieuwe stap te zetten.
De medewerkster zei tegen mij dat dit al bestond. Ik was verrast en vroeg wat het van bedrijf was, ze vertelde me een verfhandel. Oooh zei ik, ik doe heel wat anders:
“zet er dan maar lichtdrager achter, want dat betekend het namelijk !”
Zo is de naam Aila-Lichtdrager geboren in 2012, tien jaar geleden nu.
Dat feestje word gevierd natuurlijk.
Mijn gift aan jou om dit te vieren; dit sprookje in een e-book (binnenkort op mijn website te bestellen).
Wat ben ik dankbaar voor Aila, voor haar, mijn innerlijke meisje, de oude vrouw in mij. Daar waar ik het niet meer weet, weet zij. Op mijn levensreis is zij mijn maatje, mijn beste vriendinnetje. Met haar kan ik lezen en schrijven.
Dagboeken vol, schreef ik. Waar ik nu deeltjes uit pluk voor in het boek wat momenteel geschreven word.
Iedere dag schrijf ik, ook als ik niets te schrijven heb, heb ik wel de pen en papier in handen en schrijf ik dat ik niet weet wat ik moet schrijven.
Schrijven is helend.