Het moment waarop ik iets beloofde,
Ik beloofde aan mezelf:
Te genieten.
Te genieten van de caminho fietsreis…en daar knabbelde de eerste dag al iets vanaf.
Het was niet de regen, het waren niet de 77 km die we fietsten vanuit de bergen over de ecopista do Dao naar Viseu.
Dat knabbelen vond gaande weg de tocht plaats, ik registreerde het gelukkig.
Kon mezelf trouw blijven door hem te laten gaan, op zijn tempo. Ik fiets mijn tempo. We zijn verschillend, hebben ieder een eigen/ andere fiets. De een heeft meer electric power dan de ander etc.
Ik genoot van de vogels, de stilte, de regen…en alle gedachten die komen en gingen door mn hoofd van of ik niets vergeten was tot wat ik wel mee nam -en misschien helemaal niet nodig zou hebben.
Ik herinnerde mezelf aan mijn belofte.
Dat werkt super.
Al het andere verdwijnt vanzelf.
Dan komt er ook het moment dat hij langzaam gaat fietsen..ik naast hem kom en vraag wat er is ?.
Hij naar me lacht en zegt ” just waiting for you love…”
De oude spoorbaan herinnert aan veel mensen arbeid. Stenen uitgehakt om een spoor te leggen…
De oude spoorbaan bracht ons in Viseu, daar verder volgens de komoot app. Deze liet ons een rondje fietsen.
Het was genoeg, de belofte was genieten. Dus een plek zoeken voor de tent en ons lijf laten rusten. Aan het fietspad, tussen de grote stenen stond ons tentje die nacht. De regen was opgehouden.
Volgende dag bij t eerste beste cafe, fietsen geladen, schoenen gedroogd en um bon almocho ! We boekten daar een B&B voor een 50 km verderop.
De middag was vol zon en genieten van de bergen en dalen.
Aangekomen in Cujo 800 mtr hoog, tent uitgehangen, alles gedroogd in de zon.
Dat is echt Portugal !
Route bekijken voor volgende dag. Blijkt er een volgende ecopista te zijn !
Over de oude spoorbaan: ecopista do Corgo.
We gaan erop in peso da requa. Door een smal bramenpad, over een oude spoorbrug, smal strookje…lopend, fiets aan de hand en tegelijk de reling goed vasthoudend !
We slapen daar die nacht. Niemand die ons ziet. Niemand die passeert…De Douro vallei, met oude druivenstruiken die net beginnen uit te lopen…het water wat goed hoorbaar stroomt ver beneden in de vallei. Zeldzaam mooi.
Deze dag ben ik mijn kaart verloren, kwijtgeraakt. Vergeten bij de lunch. Daar waar we keken naar de route.
Hij volgt google bike en ik de komoot. Dat is dus soms heel anders en de Komoot is nieuw voor mij, voor hem, maar we worden er vriendjes mee.
Die ochtend totaan de lunch volgde hij mij.
Ik had mezelf tenslotte beloofd te genieten en daar hoort ook het volgen van mijn intuitie bij.
1Deze route voerde door de douro vallei, fruitbomen in bloei…beetje Betuwe maar dan anders !
Bij de kaart zat ook mijn stempelpas Santiago en t boekje route deel 3.
tja, ik zou t wel niet nodig hebben en hoef er alleen maar mee te zijn.
Verder omhoog door Vila real.
Daar bij Mac Donalds weer onze fietsen geladen en onszelf.
Polarsteps eens grondig bekeken.
Wat leer ik veel en wat vind ik dit leuk….
Trade Tracker, affiliate marketing, ik ga ervaren.
Komoot app word ik na 6 dagen fietsen al best handig mee !
Voelt als met de billen bloot, uit mijn comfortzone.
Vertrouwen. Loslaten. Overgave….
Aila wijst me de weg.
En dan komt er dit bericht van een volger:
“I saw you in a dream tonight. You gave me a beautifull treatment, thank you !”
Dit is wat er tegelijkertijd gebeurt, wanneer we onze missie leven.
Boven Vila Real, wild gekampeert, langs de oude spoorbaan route vlakbij een heldere stroom. In ons tweepersoons MSR tentje. Makkie om op te zetten en af te breken. Precies ieders genoeg ruimte ook voor de tassen.
Stromend berg water, waarin ik mijn lieve lijf onderdompelde.
Koud, zo helder en helend.
Verder het pad volgend naar Vidago.
Eerste nacht in een Hotel, met zwembad. Andere luxe….
Hier besluit hij verder te fietsen, met mij, naar Santiago !
Gewoon, het was er ineens, vanuit het niets….wat een verassing.
Chaves zou het punt zijn waar we afscheid zouden nemen vanelkaar voor ruim een half jaar. We regelen het een en ander.
Commiteren aan elkaar dat we dinsdag na Pasen in Santiago zullen zijn, op zn vroegst. Kan ook later in de week worden…ziet er behoorlijk bergachtig uit het stuk Spanje, net over de grens.
Geen rivieren meer waar we langs kunnen, geen oude spoorbaan …
Het is fijn, samen fietsen, delen van al het moois.
Helend water drinken, koolzuurhoudend, mineraalrijk, uit de bron.
En dan, de vierde rivier oversteken, de Tamega en aankomen in Chaves.
Typisch Portugees oud familie hotel.
Dag 7 op de fiets, de grens over naar Spanje op mijn licht-drager die ik spaarzaam gebruik. Ze is echt een hulpje, een duwtje in de rug waar t zo welkom is en dan zet ik haar weer uit.
Fietst anders, rustig, zonder geluid ook van de motor.
Fietst anders, rustig, zonder geluid ook van de motor.
De vogels horen zingen.
Spieren trainen vanzelf, de grens blijven voelen !