Ina Jansen
Aila-Lichtdrager
Uncategorized
Uitgelicht

Obrigada – Boa Viagem

De grote uitdaging om door te fietsen naar Nederland terwijl de regen met bakken uit de lucht kwam in Zuid Frankrijk.

Het punt waarop ik ook rechtsaf had kunnen slaan naar Italië.

Ik fietste naar Nederland om mijn kinderen en kleinkinderen te ontmoeten.

Mijn kinderen zaten niet op mij te wachten….

Ik fietste helemaal voor mezelf, op eigen kracht, had ook gewoon het vliegtuig kunnen nemen toch ?

Dat punt, doorgaan naar het Noorden, waar het waarschijnlijk nog meer zou regenen.

Dat punt, dat ik weer zou gaan om mijn familie en vrienden te ontmoeten. Portugal – Nederland is even ver als Nederland – Portugal toch ?

Dat punt, dat ik….er even niet meer van genoot.

Ik herinnerde mezelf aan mijn intentie: genieten.

En nu dit……shit happend !

Wat als ik niet zou gaan ?

De angst van “ik ben niet goed genoeg” was daar volop aanwezig.

Je herkent het vast wel van momenten in je leven.

NIET GOED GENOEG ZIJN

In dit geval, als ik niet zou doorfietsen voelde dat “niet goed genoeg”

Ik hield me niet aan mijn woord. Ik die altijd zei dat we over-land naar elkaar toe konden. In de C-tijd ontstond mijn plan om te gaan fietsen. Ik ruilde mijn oude Jeep in voor een super fiets.

Ik was tien jaar geleden geëmigreerd, mijn besluit. Logisch dat ik dan naar Nederland kom om contacten te onderhouden.

De saboteur die zegt; “Het kan niet, ik krijg te veel problemen als ik dit doe.”

De Heldin zegt; “Dit is wat goed is voor mij en de uitdagingen op mijn pad zal ik overwinnen.”

Het is oncomfortabel om het anders te doen.

Ik besloot het anders te gaan doen, tien jaar geleden.

Mijn leven was niet wat ik me ervan voor stelde.

Ik was “de paashaas in het kerstspel”, zoals een bekende nummerloog me dat ooit vertelde tijdens een consult numerologie. Deze resoneerde meteen. Het klopte.

Geen idee nog hoe ik het anders ging doen, maar wel was op dat moment, innerlijk het besluit dat ik het anders ging doen.

De angst “niet goed genoeg te zijn”, lag daar onder.

Mijn manier om deze angst niet te hoeven voelen was; meebewegen als een vis.

Ai…….

De vis die naar lucht begon te happen, die zich niet meer voelde als “een vis in het water”.

De vis die het op gaf, die niet meer kon meebewegen.

Ze had zichzelf aan te kijken, de schaduw, daar waar altijd ook je goud ligt.

Er was een diep weten.

Er was ook nog steeds goed contact met mijn gidsen.

Ik stelde mezelf vragen en schreef ze op. Vragen stellen helpt, zeker voor een generator 4/6 (human design).

Daarop kan ik voelen.

 

Stap voor stap was ik hiermee begonnen rond de geboorte van mijn eerste kind.

Af en toe flinke uitdagingen, juist die brengen flow.

Samen met mijn partner zette ik stappen in bevrijding van mijn oude patronen.

Totdat het samen, niet meer samen was.

Middelen namen de overhand en loslaten was een keuze.

Een keuze die niet aanvoelde als een vrijwillige keuze, eentje die ik had te nemen om te blijven.

Blijven leven, door afscheid te nemen.

Wetende dat er nooit afscheid is.

“Geboorte, scheiding, reizen en loslaten….”

 

Deze woorden symboliseren mijn leven.

Daar stond ik, in Zuid Frankrijk.

Waar was ik in Gods naam mee bezig, hoorde ik mezelf zeggen.

Ik besloot hulp te vragen, dit keer mijn astroloog om de uitdaging lichter te maken.

Deze was natuurlijk weer eens niet verbaasd.

Juist dat me dit overkwam als een echte Leeuwin, in een leeuw- land: Frankrijk.

Komend uit Spanje, waar de keuken tot vier uur open was in de middag….In Frankrijk sloot de keuken om half 2 en daarna krijg je gewoon ook niets meer. Ze maken schoon en gaan om zeven uur weer open. Duidelijk -en ze zorgen dus goed voor zichzelf.

Dat mocht deze Leeuwin leren daar in het Franse land.

Duidelijk communiceren en goed voor jezelf zorgen.

Ik bleef goed luisteren/ communiceren met mijn gidsen.

Besloot door te fietsen, mijn kleinkinderen te ontmoeten -en ondertussen goed voor mezelf te zorgen.

Bevrijdend was het voor mezelf, dat IK wilde fietsen naar Nederland en dat IK daar mensen wilde ontmoeten….wat een geboorte 

Vlak hierna liet ik me lekker masseren en er werd voor me gekookt. Niet zomaar iets, nee gewoon gezond eten voor mij. Vegetarisch en rijk aan voeding.

Deze kok, deze top masseur, die me hoorde en begreep.

Waar ik mijn tranen rijkelijk de vrije loop kon laten.

Een mede reiziger in mijn leven. Zonder er iets aan te verbinden.

Ik fietste weer in de flow….

 

In Nederland hoorde ik steeds “afscheid rondje”

Luisteren naar je gidsen kan soms verwarring opleveren.

Door het los te kunnen laten wat je hoort of ziet, levert het mooie dingen op.

Vast houden aan woorden/ beelden, in dit geval “afscheid rondje”, zou bijvoorbeeld een heel andere betekenis kunnen krijgen.

Belangrijk is altijd het gevoel erbij. De verbinding met je hart. Dat klopt.

Afscheid van mijn oude “ik-je” was het, ik was letterlijk toe gefietst naar emotionele vrijheid…

 

Voel jij dat het tijd is voor jou reis ?

Lees de geheimen van Aila, waaronder tekens op je pad…

Kijk voor meer op: Tijd & Tools of resenties

Obrigada – Boa Viagem

Authentiek

Authentiek zijn. Op pad gelijkgestemden ontmoeten, verbinden. Het maakt helemaal niet uit hoe je dat doet, je doet het goed. Alles is goed. Wat er …

Uitgelicht

Genieten

Het moment waarop ik iets beloofde,

Ik beloofde aan mezelf:

Te genieten.

Te genieten van de caminho fietsreis…en daar knabbelde de eerste dag al iets vanaf.

Het was niet de regen, het waren niet de 77 km die we fietsten vanuit de bergen over de ecopista do Dao naar Viseu.

Dat knabbelen vond gaande weg de tocht plaats, ik registreerde het gelukkig.

Kon mezelf trouw blijven door hem te laten gaan, op zijn tempo. Ik fiets mijn tempo. We zijn verschillend, hebben ieder een eigen/ andere fiets. De een heeft meer electric power dan de ander etc.

Ik genoot van de vogels, de stilte, de regen…en alle gedachten die komen en gingen door mn hoofd van of ik niets vergeten was tot wat ik wel mee nam -en misschien helemaal niet nodig zou hebben.

Ik herinnerde mezelf aan mijn belofte.

Dat werkt super.

Al het andere verdwijnt vanzelf.

Dan komt er ook het moment dat hij langzaam gaat fietsen..ik naast hem kom en vraag wat er is ?.

Hij naar me lacht en zegt ” just waiting for you love…”

De oude spoorbaan herinnert aan veel mensen arbeid. Stenen uitgehakt om een spoor te leggen…

De oude spoorbaan bracht ons in Viseu, daar verder volgens de komoot app. Deze liet ons een rondje fietsen.

Het was genoeg, de belofte was genieten. Dus een plek zoeken voor de tent en ons lijf laten rusten. Aan het fietspad, tussen de grote stenen stond ons tentje die nacht. De regen was opgehouden.

Volgende dag bij t eerste beste cafe, fietsen geladen, schoenen gedroogd en um bon almocho ! We boekten daar een B&B voor een 50 km verderop.

De middag was vol zon en genieten van de bergen en dalen.

Aangekomen in Cujo 800 mtr hoog, tent uitgehangen, alles gedroogd in de zon.

Dat is echt Portugal !

Route bekijken voor volgende dag. Blijkt er een volgende ecopista te zijn !

Over de oude spoorbaan: ecopista do Corgo.

We gaan erop in peso da requa. Door een smal bramenpad, over een oude spoorbrug, smal strookje…lopend, fiets aan de hand en tegelijk de reling goed vasthoudend !

We slapen daar die nacht. Niemand die ons ziet. Niemand die passeert…De Douro vallei, met oude druivenstruiken die net beginnen uit te lopen…het water wat goed hoorbaar stroomt ver beneden in de vallei. Zeldzaam mooi.

Deze dag ben ik mijn kaart verloren, kwijtgeraakt. Vergeten bij de lunch. Daar waar we keken naar de route.

Hij volgt google bike en ik de komoot. Dat is dus soms heel anders en de Komoot is nieuw voor mij, voor hem, maar we worden er vriendjes mee.

Die ochtend totaan de lunch volgde hij mij.

Ik had mezelf tenslotte beloofd te genieten en daar hoort ook het volgen van mijn intuitie bij.

1Deze route voerde door de douro vallei, fruitbomen in bloei…beetje Betuwe maar dan anders !

Bij de kaart zat ook mijn stempelpas Santiago en t boekje route deel 3.

tja, ik zou t wel niet nodig hebben en hoef er alleen maar mee te zijn.

Verder omhoog door Vila real.

Daar bij Mac Donalds weer onze fietsen geladen en onszelf.

Polarsteps eens grondig bekeken.

Wat leer ik veel en wat vind ik dit leuk….

Trade Tracker, affiliate marketing, ik ga ervaren.

Komoot app word ik na 6 dagen fietsen al best handig mee !

Voelt als met de billen bloot, uit mijn comfortzone.

Vertrouwen. Loslaten. Overgave….

Aila wijst me de weg.

En dan komt er dit bericht van een volger:

“I saw you in a dream tonight. You gave me a beautifull treatment, thank you !”

Dit is wat er tegelijkertijd gebeurt, wanneer we onze missie leven.

Boven Vila Real, wild gekampeert, langs de oude spoorbaan route vlakbij een heldere stroom. In ons tweepersoons MSR tentje. Makkie om op te zetten en af te breken. Precies ieders genoeg ruimte ook voor de tassen.

Stromend berg water, waarin ik mijn lieve lijf onderdompelde.

Koud, zo helder en helend.

Verder het pad volgend naar Vidago.

Eerste nacht in een Hotel, met zwembad. Andere luxe….

Hier besluit hij verder te fietsen, met mij, naar Santiago !

Gewoon, het was er ineens, vanuit het niets….wat een verassing.

Chaves zou het punt zijn waar we afscheid zouden nemen vanelkaar voor ruim een half jaar. We regelen het een en ander.

Commiteren aan elkaar dat we dinsdag na Pasen in Santiago zullen zijn, op zn vroegst. Kan ook later in de week worden…ziet er behoorlijk bergachtig uit het stuk Spanje, net over de grens.

Geen rivieren meer waar we langs kunnen, geen oude spoorbaan …

Het is fijn, samen fietsen, delen van al het moois.

Helend water drinken, koolzuurhoudend, mineraalrijk, uit de bron.

En dan, de vierde rivier oversteken, de Tamega en aankomen in Chaves.

Typisch Portugees oud familie hotel.

Dag 7 op de fiets, de grens over naar Spanje op mijn licht-drager die ik spaarzaam gebruik. Ze is echt een hulpje, een duwtje in de rug waar t zo welkom is en dan zet ik haar weer uit.

Fietst anders, rustig, zonder geluid ook van de motor.

Fietst anders, rustig, zonder geluid ook van de motor.

De vogels horen zingen.

Spieren trainen vanzelf, de grens blijven voelen !