De grote uitdaging om door te fietsen naar Nederland terwijl de regen met bakken uit de lucht kwam in Zuid Frankrijk.
Het punt waarop ik ook rechtsaf had kunnen slaan naar Italië.
Ik fietste naar Nederland om mijn kinderen en kleinkinderen te ontmoeten.
Mijn kinderen zaten niet op mij te wachten….
Ik fietste helemaal voor mezelf, op eigen kracht, had ook gewoon het vliegtuig kunnen nemen toch ?
Dat punt, doorgaan naar het Noorden, waar het waarschijnlijk nog meer zou regenen.
Dat punt, dat ik weer zou gaan om mijn familie en vrienden te ontmoeten. Portugal – Nederland is even ver als Nederland – Portugal toch ?
Dat punt, dat ik….er even niet meer van genoot.
Ik herinnerde mezelf aan mijn intentie: genieten.
En nu dit……shit happend !
Wat als ik niet zou gaan ?
De angst van “ik ben niet goed genoeg” was daar volop aanwezig.
Je herkent het vast wel van momenten in je leven.
NIET GOED GENOEG ZIJN
In dit geval, als ik niet zou doorfietsen voelde dat “niet goed genoeg”
Ik hield me niet aan mijn woord. Ik die altijd zei dat we over-land naar elkaar toe konden. In de C-tijd ontstond mijn plan om te gaan fietsen. Ik ruilde mijn oude Jeep in voor een super fiets.
Ik was tien jaar geleden geëmigreerd, mijn besluit. Logisch dat ik dan naar Nederland kom om contacten te onderhouden.
De saboteur die zegt; “Het kan niet, ik krijg te veel problemen als ik dit doe.”
De Heldin zegt; “Dit is wat goed is voor mij en de uitdagingen op mijn pad zal ik overwinnen.”
Het is oncomfortabel om het anders te doen.
Ik besloot het anders te gaan doen, tien jaar geleden.
Mijn leven was niet wat ik me ervan voor stelde.
Ik was “de paashaas in het kerstspel”, zoals een bekende nummerloog me dat ooit vertelde tijdens een consult numerologie. Deze resoneerde meteen. Het klopte.
Geen idee nog hoe ik het anders ging doen, maar wel was op dat moment, innerlijk het besluit dat ik het anders ging doen.
De angst “niet goed genoeg te zijn”, lag daar onder.
Mijn manier om deze angst niet te hoeven voelen was; meebewegen als een vis.
Ai…….
De vis die naar lucht begon te happen, die zich niet meer voelde als “een vis in het water”.
De vis die het op gaf, die niet meer kon meebewegen.
Ze had zichzelf aan te kijken, de schaduw, daar waar altijd ook je goud ligt.
Er was een diep weten.
Er was ook nog steeds goed contact met mijn gidsen.
Ik stelde mezelf vragen en schreef ze op. Vragen stellen helpt, zeker voor een generator 4/6 (human design).
Daarop kan ik voelen.
Stap voor stap was ik hiermee begonnen rond de geboorte van mijn eerste kind.
Af en toe flinke uitdagingen, juist die brengen flow.
Samen met mijn partner zette ik stappen in bevrijding van mijn oude patronen.
Totdat het samen, niet meer samen was.
Middelen namen de overhand en loslaten was een keuze.
Een keuze die niet aanvoelde als een vrijwillige keuze, eentje die ik had te nemen om te blijven.
Blijven leven, door afscheid te nemen.
Wetende dat er nooit afscheid is.
“Geboorte, scheiding, reizen en loslaten….”
Deze woorden symboliseren mijn leven.
Daar stond ik, in Zuid Frankrijk.
Waar was ik in Gods naam mee bezig, hoorde ik mezelf zeggen.
Ik besloot hulp te vragen, dit keer mijn astroloog om de uitdaging lichter te maken.
Deze was natuurlijk weer eens niet verbaasd.
Juist dat me dit overkwam als een echte Leeuwin, in een leeuw- land: Frankrijk.
Komend uit Spanje, waar de keuken tot vier uur open was in de middag….In Frankrijk sloot de keuken om half 2 en daarna krijg je gewoon ook niets meer. Ze maken schoon en gaan om zeven uur weer open. Duidelijk -en ze zorgen dus goed voor zichzelf.
Dat mocht deze Leeuwin leren daar in het Franse land.
Duidelijk communiceren en goed voor jezelf zorgen.
Ik bleef goed luisteren/ communiceren met mijn gidsen.
Besloot door te fietsen, mijn kleinkinderen te ontmoeten -en ondertussen goed voor mezelf te zorgen.
Bevrijdend was het voor mezelf, dat IK wilde fietsen naar Nederland en dat IK daar mensen wilde ontmoeten….wat een geboorte
Vlak hierna liet ik me lekker masseren en er werd voor me gekookt. Niet zomaar iets, nee gewoon gezond eten voor mij. Vegetarisch en rijk aan voeding.
Deze kok, deze top masseur, die me hoorde en begreep.
Waar ik mijn tranen rijkelijk de vrije loop kon laten.
Een mede reiziger in mijn leven. Zonder er iets aan te verbinden.
Ik fietste weer in de flow….
In Nederland hoorde ik steeds “afscheid rondje”
Luisteren naar je gidsen kan soms verwarring opleveren.
Door het los te kunnen laten wat je hoort of ziet, levert het mooie dingen op.
Vast houden aan woorden/ beelden, in dit geval “afscheid rondje”, zou bijvoorbeeld een heel andere betekenis kunnen krijgen.
Belangrijk is altijd het gevoel erbij. De verbinding met je hart. Dat klopt.
Afscheid van mijn oude “ik-je” was het, ik was letterlijk toe gefietst naar emotionele vrijheid…
Voel jij dat het tijd is voor jou reis ?
Lees de geheimen van Aila, waaronder tekens op je pad…
Kijk voor meer op: Tijd & Tools of resenties
Obrigada – Boa Viagem
