De zon staat hoog aan de hemel vandaag. Het is langste dag op het noordelijk halfrond. Ik ervaar kracht en een gevoel van expressie geven aan wat mijn ziel zo verlangt,….zichtbaar worden ! De stralen van de zon tikken mij aan, zoals ik jaren geleden in mijn eigen sprookje AILA schreef ….het is tijd Ina. Jaren van heling en mijzelf verder ontwikkelen hebben mij gebracht, wat ik nu te brengen heb in deze wereld in samenwerking met de lichtwereld, mijn team. Ik ga delen, schrijven wat erin mij beweegt, wat ik voel in mij en wat naar buiten wil.
……….daar gaan ze…….
Mijn hart wil vertellen hierover, over doen waar je bang voor bent. Als kind durfde ik niet te reizen in de trein of met een vliegtuig. Ik had gehoord dat deze gekaapt konden worden, dus besloot dat dus nooit te gaan doen. Ik denk daar vaak aan terug, heb daar veel over gelachen met mijn beste -al 43 jaar- vriendin toen ik besloot om naar Portugal te gaan wonen. Ik weet nog dat de eerste keer spannend was, het was ter ere van mijn moeder haar 55 ste verjaardag. Samen met mijn zusjes gaven wij haar een weekend Londen kado. We vlogen dus met ons “ouderlijk-huis-gezin”. Ik was net zwanger van ons tweede kindje en denk dat het de eerste keer was dat ik een heel weekend voor mijzelf weg was van man en mijn zoontje, die amper van de borstvoeding af was. Het vliegen stelde niks voor; n half uurtje maar. Ik dacht er eigenlijk ook niet meer over na dat er iets mis kon gaan. De foto hierboven van de Maria Distel symboliseert voor mij mijn gevoel hierbij. Veilig beschermt, zacht en warm…en dan mee bewegen in wat leven heet. Gaan ervaren, hoe het is letterlijk in mijn geval om te vliegen, grond onder je voeten los te laten en niet weten waar je land en hoe het onderweg zou gaan. De stap naar Portugal was ook niet zomaar.
Te doen waar je bang voor bent heeft mij vrijheid doen voelen en stevigheid van binnen, als kind al na de eerste treinreis, later na de eerste vlucht…en weer later ging dit gevoel steeds dieper alsof werkelijke vrijheid en onafhankelijkheid worden gevonden door overgave. Jaren voordat ik ging scheiden schreef ik mijn sprookje AILA, ze werd aangetikt door de stralen van de zon, je kunt het lezen op mijn website. Ik voel alsof er nu iets is afgerond, dit sprookje. De emoties die gaan over strijd- uitdaging- obstakels overwinnen mogen losgelaten.
” Loslaten,
loslaten wil niet zeggen iets achter laten,
loslaten is een proces van herkennen en erkennen,
van gezien worden, aangekeken worden,
bedanken en verder gaan.
Loslaten is zeven, wat is van mij en wat is van de ander.
Loslaten is soms een stap wagen om te ervaren of het los is, of dat er nog werk aan de winkel is om daadwerkelijk de stap te zetten.
loslaten is leven, leven is loslaten, oneindig ….
moed verzamelen en doorstappen,
de wereld in.
genieten van de magie van leven,
in werkelijke vrijheid en onafhankelijkheid,
gevonden door overgave in Licht, in Liefde “.
Het pad is geopend op deze zomer solstice.
Ervaringsverhalen vanuit mijn leven vanuit Liefde geheeld en met alle Liefde gedeeld.
Mooi ❤